De laatste loodjes wegen het zwaarst

Hey iedereen!


Vandaag zijn we hier welgeteld 8 weken. Dat klinkt zo lang, maar voelt echter niet zo. Ik moet zeggen dat de eerste drie weken dat we hier waren voor mij persoonlijk langer aanvoelden dan nu. 8 weken…..Twee maand van mijn leven dat ik hier al zit samen met mijn vriendinnen, met wie ik steeds closer wordt. Ja natuurlijk hebben wij onze meningsverschillen en ruzies al gehad….maar welke zussen hebben nu geen ruzie? Dat is ook normaal als je drie maand 24/7 bij elkaar leeft. We beginnen elkaar door en door te kennen en weten hoe we moeten reageren indien de ene een moeilijk momentje heeft. Ik weet niet hoe ik ze in godsnaam ga moeten achterlaten. Nog maar drie weken. Ze hebben zoveel voor mij gedaan en ik weet zeker dat zonder hen, ik 5 weken geleden terug op het vliegtuig zou zijn gestapt. De aankomst op Zaventem 27 mei zal daarom dubbel worden denk ik. Langs de ene kant je familie en vrienden terugzien, maar langs de andere kant drie zussen moeten achterlaten. Hoe ga ik dat in godsnaam doen…?


Maar daar gaan we nu nog niet aan denken!!! Eerst genieten van de drie weken welverdiende, al zeg ik het zelf, vakantie. Mijn ouders zijn deze week langsgekomen! Zoals jullie waarschijnlijk allemaal al wel weten, vermits ik dit in de vorige drie blogs elke keer weer heb vermeld ;) Het was geweldig! Maandagavond omstreeks 8 uur savonds waren ze geland. Omdat ik hen hun rust wilde gunnen na een lange vliegreis hadden we de volgende ochtend pas afgesproken. Ik moet eerlijk toegeven dat, toen ik hun berichtje ontvangen had dat ze veilig geland waren, ik me moest inhouden om in een taxi te springen en naar hun toe te rijden. Dinsdag, terwijl de rest onze papieren van stage in orde gingen brengen, nam ik de taxi die me eindelijk naar mijn ouders zou brengen! Na een rit die uren leek te duren, kwam ik aan bij een prachtige lodge! Nog steeds in mijn verbazing verzonken van de bloedmooie omgeving, hoorde ik achter me een stem ‘Ela hommel!’, roepen! Ook al was het lang geleden dat ik deze stem nog had gehoord, toch wist ik perfect wie dit was…ik draaide me om en zette het op een lopen….recht in de armen van mijn vader! Even later zag ik mijn mama afkomen. Emotioneel als ze was, had ze al tranen in haar ogen. Toen ik haar een knuffel gaf, begon ze nog harder te wenen waardoor ik het zelf niet meer droog kon houden…Ik wilde haar niet meer loslaten! Met de andere meisjes was afgesproken dat ik rond de middag, samen met mijn ouders, terugkwam naar het gastgezin. Ik had dus nog een hele voormiddag voor mezelf! Ik heb toen van elke seconde genoten! In de namiddag zijn we met z’n allen marktjes gaan bezoeken in Arusha centrum. Wat ik echter het belangrijkste vond, was dat ze konden zien waar we deze acht weken hadden gewerkt. Na toestemming gevraagd te hebben aan de hoofdvroedvrouw mochten mijn mama en papa het ‘ziekenhuis’ binnen komen. Ze waren geshockeerd! Hoe kon je hier werken? In deze omstandigheden? We zijn niet lang binnen gebleven omdat ik zag dat mijn ouders het er beide zeer moeilijk mee hadden. Toen ik er hun later achter vroeg, was het enigste wat mijn moeder zei dat ze nog meer respect had voor ons en dat ze als moeder niet nog fierder kon zijn dan dat ze nu was. Dit had ze zelf nooit aangekunt. Het was fijn om eindelijk iemand te hebben die zich perfect kon inbeelden wat we allemaal doorgemaakt hadden.


Woensdag was eveneens een heel leuke dag! We zijn Snake Park gaan bezoeken. Dit is, zoals je wel kan vermoeden uit de naam, een park met allemaal slangen die in Afrika leven. Niet enkel slangen, maar ook reptielen zoals krokodillen, hagedissen,…kon je bezichtigen in dit prachtige park. We hadden een gids die heel gepassioneerd uitleg gaf over alle verschillende dieren en wie we, blijkbaar achteraf, een veel te grote tip hebben gegeven hahaha! Ik mag eveneens vertellen, met enige fierheid, dat ik een levende slang heb vastgehouden! Al heeft de rest me wel vijf minuten moeten overhalen ;) In de namiddag zijn we aan het zwembad van hun lodge gaan liggen en konden we genieten van een super gezellige namiddag. ‘s Avonds zijn we met z’n allen in Kahns bbq gaan eten! Het waren twee geweldige dagen en ik had me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Spijtig moest ik ze diezelfde avond weer afgeven omdat ze voor vier dagen op safari vertrokken. Maandag zie ik ze alweer terug en is het eveneens Eva haar verjaardag. Het gaat een super leuke dag worden! Gewoon met ons zessen genieten van het weer, het zwembad en elkaar!


Na al deze leuke verhalen, zou ik bijna vergeten dat we ook stage gelopen hebben deze week. Onze laatste stageweek….hopelijk wel ooit! Zoals ik vorige week al vertelde, hadden we het brilliante plan om de laatste week in schoonheid af te sluiten door alle vier samen te werken. Wel…achteraf gezien was dit niet zo’n goed idee. Er was verschrikkelijk weinig werk en als er al eens een bevalling was, moesten we deze verdelen onder ons vieren. Onze laatste stagedag was eveneens de verschrikkelijkste dag die we al in het ziekenhuis hadden meegemaakt ….Ik ga het niet allemaal stap voor stap uitleggen, want dan ben ik uren bezig en om eerlijk te zijn, heb ik ook compleet geen zin om aan die rotdag terug te denken. In het kort komt het neer op het volgende …Baby in auto, Kathleen weggeduwd door een vroedvrouw, Kathleen gefrustreerd, heeeeel boze dokter, iedereen boos op elkaar en vooral heel veel gehuil. Indien je toch wilt weten wat er juist gebeurd is, moet je Kathleen haar blog maar lezen: www.kathleenlepage.webs.com. Deze week wil ik in mijn blog dus niet veel vuilmaken over deze verschrikkelijke stageweek. Als ik de anderen bezig hoor, doen zij net hetzelfde. Om deze verschrikkelijke dag zo snel mogelijk te vergeten zijn we erna een hamburger gaan eten in Alfa Burger! Dat was wel een briljant idee! Toch één deze week haha!


Ook deze week was het weer tijd voor een medical outreach! Deze keer was het weer eens een weeshuis. Waarom moeten die kleine kindjes hier toch zo schattig zijn! De rest moest me tegen houden om er geen mee naar huis te nemen haha! Er zijn echt super leuke foto’s van genomen!!! Eva met een clownsneus op maakt heel je week goed haha! Voor de rest hebben we vooral weer gewerkt voor school. Want ook al zitten we hier, ver weg van school en stress, toch zijn er taken die we nog steeds moeten maken. Spijtig genoeg…. En in verband met het Massai huwelijk…we hebben het er toch niet op gewaagd :p niet nog eens vier uur van je dag verliezen met wachten op de bruid!


Zo ben ik alweer op het einde gekomen van mijn blog! Volgende week zit reeds goed volgepland met allemaal leuke dingen! Maar daar zullen jullie volgende week meer over horen ;) Tot dan!


XXX