Rain in Paradise

Mambo!


Week 9 is om, nog maar welgeteld 16 dagen te gaan! Echt vreemd dat het bijna gedaan is! Het dringt nog niet echt door. Hoe graag ik hier ook zou willen blijven om dit prachtige land verder te verkennen, toch is het voor mij genoeg geweest. Ik kan niet wachten tot ik mijn familie en vrienden terug kan zien, in mijn eigen bed kan slapen, een warme douche kan nemen, groenten kan eten…ja echt waar…Ik mis groenten :o… maar vooral…iets anders eten ’s morgens dan toast met boter!!!


Niet enkel voor mij, maar ook voor de rest is het genoeg geweest. Ik had het privilege om mijn ouders te zien terwijl de rest ze al 9 weken moeten missen. Maandag was het Eva haar verjaardag en tevens de laatste dag dat mijn ouders in Arusha verbleven. We hadden een hele dag gepland voor Eva! Eerst gingen we rond 11 uur naar de lodge waar mijn ouders verbleven om daar te lunchen en de rest van de dag rustig in het zonnetje te liggen. Wat Eva echter niet wist, was dat we voor haar een aantal verrassingen in petto hadden. Haar ouders hadden allemaal vlaggetjes met leuke boodschappen op meegegeven met mijn ouders en ook een leuke verjaardagskaart. Wij hadden gezorgd voor een taart en een leuk verjaardagscado: een kleedje zelf ontworpen en laten maken door een kleermaker hier. Het was echt prachtig!!! Eva was er heel blij mee en ik denk dat ik nog nooit zo genoten heb van een taart :p Toen was het avond en tijd om terug afscheid te nemen van mijn ouders. Ik wist dat dit moeilijk ging zijn, maar het voelde terug aan alsof ik ze weer voor zo lang niet ging zien. Elke keer moet ik me er aan herinneren dat het nog maar twee weken is! Ook al viel het afscheid zowel mij als mijn ouders zwaar, toch ben ik blij dat ik deze drie geweldige dagen heb gekregen!


De volgende dag zijn we souveniers gaan kopen om onze gedachten te verzetten. Dit is heel goed gelukt! Een hele dag lang winkeltjes en onderhandelen…leukere dingen bestaan niet! Ik heb een nieuw talent ontdekt….afdingen…ik word er echt super goed in!!! Van al deze mooie stoffen hebben we kleedjes laten maken. Zelf ontworpen en laten maken door een lokale kleermaker. Echt waar ze zijn prachtig! Ik moest me zelfs inhouden om niet nog meer stoffen te gaan kopen en nog meer kleedjes te laten maken. Mijn kleine verslaving. Tot ik me bedacht dat ik maar 23 kilo mag meenemen op weg naar huis en de helft van mijn koffer al gevuld is met souveniers voor vrienden en familie….wel dat is minder….


Vermits we door de stage nog niet veel hadden kunnen zien van dit prachtige land, hadden we beslist om woensdag en donderdag naar Moshi te gaan. Moshi is een klein stadje waar we gezwommen hebben in hotsprings, watervallen zijn gaan bezoeken, zelf koffie hebben gemaakt en bananenbier hebben geproefd. Dit laatste zou ik niemand aanraden….zo vies!!! Zelfs Kathleen, die wel vaak eens een biertje durft te drinken, kreeg het niet binnen! De koffie daarentegen was geweldig! Wat vreemd is voor mij om te zeggen vermits ik helemaal geen koffie lust! Maar nu ben ik alles door elkaar aan het vertellen…We zullen beginnen bij het begin.


Woensdag vertrokken we ’s morgens vroeg dus op weg naar stop nummer 1: de hotsprings! Na twee uur in een woestijngebied rondgereden te hebben, zagen we in de verte ineens allemaal groen struikgewas en bomen. Dat was echt een heel vreemd gezicht. Toen we dichter aan kwamen rijden, kon je doorheen de bomen prachtig blauw, helder water zien. We waren gearriveerd. Ik kan echt heel moeilijk beschrijven hoe prachtig het daar wel niet was! Probeer je voor te stellen: helder blauw, warm water, omgeven door prachtige groene bomen en planten, waar de zon met zachte stralen doorheen schijnt. Het leek wel een beeld weggekaapt uit het tv-programma Expeditie Robinson. Ik ben er nog altijd niet goed van als ik er aan terugdenk. Dat zo een prachtige plaats kan bestaan tenmidde van een woestijn. Het was een echt paradijs. Na drie uur zwemmen in deze hotspring, was het tijd voor ons terug aan te kleden en te vertrekken richting Moshi centrum waar we gingen overnachten. Toen we aankwamen bij de lodge, waren we allemaal niet echt heel kritisch ingesteld. We waren al blij als we een deftig bed en een warme douche zouden hebben. De rest maakte ons helemaal niet uit. Dus toen ze de kamers voor ons open deden, zagen we twee bedden en een kleine badkamer. Op het eerste zicht viel het nog goed mee. Eenmaal geïnstalleerd, hadden we tijd om wat rond te kijken. De pleister aan het plafond was al half naar beneden gevallen, het toilet spoelde niet door, de kraan viel half uit elkaar, er zat een gekko in onze kamer en het beste van al….de douche had weeral geen warm water. Tot zover onze geweldige dag. Maar we gingen ons er niet druk in maken. Het was maar om te slapen en het ontbijt kon nooit slechter zijn dan de boter en toast die we bij ons gastgezin ’s morgens altijd krijgen. Na lekker uit eten te gaan, waren we allen zo moe dat we direct na de douche in ons bed zijn gekropen. De volgende ochtend keken we al uit naar het ontbijt! Toen we aankwamen in de ‘eetzaal’ waren we geshockeerd. Wat stond er op tafel? Een broodtoaster, brood, boter, suiker en warm water (zonder theezakjes dan nog wel). We hadden het weer getroffen. Ons lekkere ontbijt helemaal in het water gevallen. Nadat we ons erbij hadden neergelegd, gingen we aan de plastieken ontbijttafel zitten. Toen we de boter opende, konden we onze ogen niet geloven. Er lagen allemaal dode mieren in de boter!!! Dit kon toch niet meer! Toen we vroegen of ze iets anders hadden voor ons, zeiden ze dat dit het enigste was wat ze hadden. Wel zijn ze thee zakjes komen brengen….WAUW….! We konden niet snel genoeg uit deze verschrikkelijke lodge zijn. Al een geluk hadden we een leuke dag voor de boeg. ‘35 tot 40 minuten!’, zei de gids toen we begonnen aan de wandeling die ons naar de watervallen zou brengen. ANDERHALF UUR later kwamen we eindelijk aan. Tanzanianen en hun tijdsschema is toch nog altijd niet echt gebeterd. Wanneer iemand nu tegen ons zegt dat het 10 minuten duurt, reken we automatisch al het dubbele aan. In 9 van de 10 gevallen krijgen we gelijk. De waterval, het was er één grote, en de omgeving waren weeral prachtig. 1500 meter hoog was hij. Dat we nat waren en het ijskoud hadden, waren we even vergeten terwijl we dit prachtige natuurwonder aan het bewonderen waren. Na een lange terugwandeling kwamen we nat, koud en vol met modder aan bij de koffieplantage. De warme koffie was heel welkom! De terugreis was grappig en eng tegelijk. Doordat het de hele dag gegoten had, waren de wegen veranderd in modderbaden. Bij elke bocht gleden we uit of zaten we vast in de modder. We hebben nog nooit zoveel gelachen. Het leek alsof we in een raceauto zaten die constant uit de bocht ging. Uiteindelijk kwamen we op de verharde wegen terecht en konden we de terugweg naar het gastgezin inzetten.


Vrijdag, zaterdag en zondag waren rustige, regenachtige dagen. We zijn dekens gaan kopen voor het ziekenhuis en zijn nogmaals uiteten gegaan. We mogen er toch eens van genieten zeker ;) Volgende week zal ook een heel saaie week worden! We krijgen dan onze laatste verbetering terug van de bachelorproef en moeten hiervoor een hele week in het wificafe gaan zitten. Leuk is wat anders. Maarja het moet gebeuren he! Vrijdag gaan we afscheid nemen van ons gastgezin om zaterdag op een 4 daagse safari te vertrekken :D Daarna is het tijd voor ons weekje Zanzibar en dan op weg terug naar België! Het zal snel gaan! Dus daarmee al op voorhand een waarschuwing dat je volgende week geen blogbericht van mij zult ontvangen zondag, vermits ik dan tussen al de wilde dieren ga zitten!!! Wees maar jaloers ;) haha!


Tot snel! xxx